Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας: Το SOS για το δικαίωμα των πολιτών στην περίθαλψη

Της Σοφίας Κωστάρα

Πρόσφατα στατιστικά στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας αποδεικνύουν ότι ένας στους δύο ασθενείς (55%) στη διάρκεια της Αντικαρκινικής θεραπείας και περισσότεροι από δύο στους τρεις ασθενείς (66%) με προχωρημένο μεταστατικό καρκίνο βιώνουν ισχυρό πόνο.

Η πρόσβαση στη θεραπεία του Πόνου και την παρηγορική φροντίδα αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και απαραίτητο στοιχείο για την καθολική υγειονομική κάλυψη.

Ατυχώς η Θεραπεία Πόνου & Παρηγορική Αγωγή είναι μια ευρέως παραμελημένη περιοχή του ελληνικού συστήματος υγείας με αποτέλεσμα οι Ελληνες ασθενείς και οι οικογένειές τους να μην έχουν την Υποστήριξη που χρειάζονται. Ενα από τα σοβαρά εμπόδια για την ανάπτυξη Παρηγορικής Θεραπείας είναι η μη κατανόηση τι είναι και πώς υποστηρίζει τους ανθρώπους που ζουν με απειλητικές και περιοριστικές ασθένειες, καθώς και τις οικογένειες και τους φροντιστές τους.

Τα Ιατρεία Πόνου & Παρηγορικής Φροντίδας λειτουργούν εδώ και 30 χρόνια από τα αναισθησιολογικά τμήματα των δημοσίων νοσοκομείων της χώρας μας χάρη στον εθελοντισμό των Αναισθησιολόγων γιατρών και άλλων λειτουργών υγείας, δεδομένου ότι δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί το χρόνιο αίτημά τους να ενταχθούν στους οργανισμούς των νοσοκομείων, λέει στο e-farmako η κ.  Ιωάννα Σιαφάκα, Ομότιμη Καθηγήτρια Αναισθησιολογίας Θεραπείας Πόνου ΕΚΠΑ, Αντιπρ. Ελληνικής Εταιρείας Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας ΠΑΡΗΣΥΑ, Μέλος ΔΣ ΕΑΕ.

Περιορίζονται στην εθελοντική πρωτοβουλία

Σύμφωνα με την κ. Σιαφάκα “καρκινοπαθείς και άλλοι πάσχοντες από χρόνιο πόνο, αντιμετωπίζονται από Αναισθησιολόγους γιατρούς που τρέχουν ακατάπαυστα μεταξύ χειρουργείων, κλινικών, μονάδων εντατικής θεραπείας, μονάδων COVID, ΤΕΠ, διακομιδών, εργαστηρίων, προκειμένου να βρουν τον χρόνο να λειτουργήσουν τα Ιατρεία Πόνου, πάντα εθελοντικά, όσες φορές την εβδομάδα αντέχουν, για να μην αφήνουν τους ασθενείς τους ακάλυπτους. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που η έλλειψη αναισθησιολόγων αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη απειλή του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Παρ’ όλα αυτά και μέσα σε αυτές τις «εχθρικές» συνθήκες όπου η Θεραπεία του Πόνου και η Παρηγορική Φροντίδα των ασθενών που υποφέρουν αντιμετωπίζεται ως πάρεργο και όχι ως προτεραιότητα όπως επιβάλλει η επιστήμη και ο ανθρωπισμός, οι Αναισθησιολόγοι Αλγολόγοι και οι υποστηρικτικοί λειτουργοί υγείας υπερβάλλουν εαυτούς”.

Η ίδια επισημαίνει στο e-farmako πως “την Ημέρα Ανοιχτών Ιατρείων Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας, που είχε οριστεί για τις 8 Νοεμβρίου, είχε εκπεμφθεί ένα SOS από αυτά που προορίζονται να μείνουν ανείσπρακτα παρά τον κατεπείγοντα χαρακτήρα τους. Το SOS το εξέπεμψε η Ελληνική Εταιρεία Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. Παραλήπτης του, ποιος άλλος, η πολιτεία. Η οποία, λέει το Σύνταγμα, οφείλει να προστατεύει το δικαίωμα των πολιτών στην περίθαλψη. Τη δωρεάν περίθαλψη, μέσα στο δημόσιο σύστημα υγείας! Η απάντηση της πολιτείας ήταν η προεκλογική ψήφιση του Νομοσχεδίου “Ολοκληρωμένο Σύστημα για την Παροχή Ανακουφιστικής Φροντίδας” παρά τις ενστάσεις των Επιστημονικών εταιρειών: ΠΑΡΗΣΥΑ, Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία, Ελληνική Αναισθησιολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρία Αλγολογίας, Εταιρία Αναισθησιολογίας Εντατικής θεραπείας Βορείου Ελλάδος, τα μέλη των οποίων έχουν προσφέρει υπηρεσίες Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας σε χιλιάδες ασθενών μέσα από την λειτουργία των Ιατρείων Πόνου κα ΠΦ στα δημόσια νοσοκομεία.

Στόχος η δημιουργία ενός κλειστού συστήματος παροχής παρηγορικής φροντίδας

Η Αντιπρ. Ελληνικής Εταιρείας Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας ΠΑΡΗΣΥΑ, Μέλος ΔΣ ΕΑΕ τονίζει πως “δυστυχώς το σύστημα που παρουσιάζεται στο προτεινόμενο νομοσχέδιο στοχεύει στη δημιουργία ενός κλειστού συστήματος παροχής παρηγορικής φροντίδας, που μακράν απέχει από τις υποχρεώσεις της Πολιτείας για τη δημιουργία ενός συστήματος που θα βασίζεται σε δημόσιες δομές. Ρητά αναφέρεται στην υπό κρίση διάταξη ότι το σύστημα που θεσπίζεται «θα λειτουργεί συνδυαστικά με τις λοιπές υφιστάμενες δομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας.» «Για ποιο ολοκληρωμένο σύστημα γίνεται λόγος, όταν απουσιάζει από το νομοσχέδιο η οιαδήποτε αναφορά στα δημόσια Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας που μέχρι σήμερα παρέχουν υπηρεσίες Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας σε χιλιάδες ασθενείς σε όλη την Επικράτεια;», αναρωτιέται η κ. Σιαφάκα.

«Σε ποιον άλλον τομέα της ιατρικής, υπάρχει τέτοιο παράπλευρο σύστημα, όπως αυτό που επιδιώκεται να δημιουργηθεί με το παρόν νομοσχέδιο;», προσθέτει.

Κατηγορηματικά η κ. Σιαφάκα επισημαίνει πως “από όλες τις διατάξεις του νομοσχεδίου καθίσταται σαφές ότι συγκεκριμένες ιδιωτικές δομές θα καταστούν φορείς πιστοποίησης και εκπαίδευσης σε έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα άσκησης ιατρικής και θα διαμορφώνουν την πολιτική και τα πρωτόκολλα, ενώ αυτό αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και ενώ η ιατρική εκπαίδευση παρέχεται από τις Ιατρικές Σχολές.Σε όλα τα ευνομούμενα κράτη της Ευρώπης η παροχή υπηρεσιών παρηγορικής είναι ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα υγείας. Στην Ελλάδα με το παρόν νομοσχέδιο δημιουργείται ένα σύστημα βασισμένο σε ιδιωτικούς φορείς, κερδοσκοπικούς ή μη. Οι ασθενείς που χρήζουν Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής φροντίδας, δεν είναι ασθενείς δεύτερης κατηγορίας και δεν αποτελεί πολυτέλεια το δικαίωμά τους να λαμβάνουν υπηρεσίες παρηγορικής φροντίδας εντός του δημόσιου συστήματος υγείας”.